Claude Nobs de CEO van Montreux Jazz Festival stond me toe om een eigen festival binnenin de Montreux Jazz te organiseren

Het komt me niet vaak voor dat ik zonder woorden zit maar sinds ik hoorde van het overlijden van mijn goede vriend Claude Nobs, ben ik werkelijk sprakeloos. Hij was een van de beste muziek impressarios van de wereld. Vorig jaar stond hij me toe om een eigen festival te organiseren binnenin zijn eigen legendarische Montreux Jazz Festival en het was een van de geweldigste avonden van mijn leven.

Ik ken Claude sinds 1978, een jaar nadat CHIC een contract tekende bij Atlantic Records. Hij was onze eerste Europese tour manager. Een ding kan ik zeggen, de wereld is een betere plaats geworden omdat hij bij ons was. Zijn aanwezigheid zal gemist worden.

De beste manier waarop muzikanten een overleden collega herdenken is aan hem muziek op te dragen. Bij het komende We Are Family Foundation gala, gaan we hem gedag zeggen op onze manier. Hij was een grote fan van liefdadigheid en de dingen gaan niet meer hetzelfde zijn zonder hem.

Ik kan het aantal keren dat ik voor Claude heb opgetreden niet meer tellen. Hij respecteerde mijn smaak naar dansmuziek en we waren al plannen aan het maken voor het volgende Montreux festival dit jaar. Een paar weken geleden nog had ik een etentje met hem en nog een paar muziekiconen. Ik heb nog met hen erover gesproken achteraf, wat we nu noodgedwongen Het Laatste Avondmaal noemen.

 

Vorig jaar stond hij me toe om een eigen festival te organiseren binnenin zijn eigen legendarische Montreux Jazz Festival en het was een van de geweldigste avonden van mijn leven

Klassieke CHIC in 1978 - het jaar dat ik Claude Nobs ontmoette

Dionne Warwick, ik, Claude Nobs, en Jackson Browne op de rode loper op het gala van vorig jaar

Vorig jaar op het gala, de finale - ik ben zeker dat als je goed kijkt je ook Claude zal vinden

Ik na het eten met muziekiconen Tommy LiPuma, Claude Nobs, George Wein, Seymour Stein en Tom Silverman

 

Mijn goede vriend en CEO van Montreux Jazz Claude Nobs ligt in een coma de voorbije twee weken

Mijn goede vriend Claude Nobs ligt in een coma de voorbije twee weken na een ski-ongeluk. Ik hou erg veel van hem en bid voor zijn herstel. Hij heeft me nooit iets anders dan respect getoond.

Wanneer CHIC voor het eerst optrad in Europa, was de legendarische CEO van de Montreux Jazz Festival onze tour manager. Hij heeft sindsdien een grote impact in de muziek op wereldniveau. Deep Purple's klassieker uit 1972 "Smoke On The Water," gaat over de brand die de site van Montreux Jazz Festival gelijk maakte met de grond, en reffereert zelfs ook nog naar "Funky Claude" die mensen heeft gered uit die brand.

Wanneer David Bowie en ik de eerste demo deden van het album dat later een wereldhit zou worden "Let's dance", hadden we Claude opgebeld die ons wat lokale muzikanten bezorgde. Ik schreef het arrangement in mijn slaapkamer in David zijn chalet in Lausanne, Zwitserland en we namen het op in Queen's Mountain Studios in Montreux. David hoorde zelfs pas voor de eerste keer daar de gitaar virtuoos Stevie Ray Vaughan op het Montreux Jazz Festival. Claude is altijd een muziekantenvriend geweest - of je nu net begon of een veteraan was, hij hield er van om er deel van uit te maken en om je te helpen in uw muzikale visie

Een paar jaren geleden heeft hij een award gekregen voor de Miles Davis Gold Medal voor CHIC hun optreden op Montreux. Hij vertelde me dat ik alles mocht doen wat ik wilde met dit festival voor de rest van mijn leven. Vorig jaar liet hij nog mijn eigen festival organiseren in zijn festival. Ik vond het gepast dat ik mijn festival vernoemde naar mijn en Bowie's best verkochte hit en een tribute aan Claude. Ik trad op in de geïncarneerde "Freakout! Let's Dance" op 13 juli 2012. Ik noemde het The Evolution of Dance Music.

Ik was nog nooit zo trots geweest om met muziek geassocieerd te worden, woI have never been more proud to be associated with music, musicians and this wonderful man named Claude Nobs. Get well soon my dear friend - and we can hug, laugh, and Freakout! Let's Dance.

 

CHIC back in the 70's

Deep Purple

"Let's Dance" lead sheet

Miles Davis Gold Medal voor CHIC's in Montreux

Bowie hoorde Stevie Ray Vaughan voor de eerste keer op Montreux Jazz

Vorige jaar mocht ik van Claude mijn eigen festival organiseren op Montreux Jazz

Claude die me liet weten om hoe laat Grace Jones zou toekomen

Johnny Marr, Mark Ronson, en ik werkende aan wat gitaar arrangementen

Claude Nobs, ik, Grace Jones, Paulo (haar zoon), en Felix da Housecat na ons optreden

Wordt snel beter mijn vriend - zodat we elkaar kunnen omhelzen, lachen en Freakout! Let's Dance

 

Nile Rodgers & Daft Punk

Vorig jaar had ik veel problemen met mijn gezondheid en een paar collega's zijn overleden. Misschien was het poetisch om 2012 te eindigen in Japan? Er liggen daar zo vele herinneringen voor me, gelukkige en droevige herinneringen, maar het sterkt me altijd er naartoe te gaan. Het is de plaats waar mijn levenslange partner en extraordinaire bassist Bernard Edwards is gestorven in april 1996. Het is ook de plaats waar we een optreden hadden in april 2011, net na de alles verwoestende tsunami en Fukushima Daiichi - een van 's werelds ergste nucleaire ramp.

Hoewel april in Japan altijd heel hard is, houden de mensen er zich een erg positieve houding op na. Ik ben altijd zeker van publiek dat er van houdt om zich te amuseren, feesten en heb ik er een goede tijd mee. Ze laten ons toe alles van ons repertoire te spelen, en absorberen elke artistieke bevliegingen die ik er heb.

De volgende keer dat ik terug keer, wil ik iets speciaals doen, want mensen vragen me altijd om speciale nummers te brengen waarvan ik dacht dat slechts enkelen de songs zouden kennen. In een wereld van een minder grote omzet qua platenverkoop (in vergelijking met vroegere tijden waar platinum, goud en diamand schering en inslag waren), is onze laatste studio opname CHIC-ism 400.000 keer verkocht geweest in april, 1992 - een serieus aantal in vergelijking met de cijfers van vandaag.

De volgende keer dat ik in Japan zal komen, zal ik in volle samenwerking zitten met Daft Punk alsook een paar nummers waar ik aan gewerkt heb met een aantal andere artiesten, en natuurlijk ook mijn verloren gegane CHIC en solo materiaal. Hoe het ook eindigt, 2013 zal niet saai worden!

 

Misschien was het poetisch om in Japan het jaar te eindigen?

Ik en 'Nard op onze CHIC-ism promo tour - Bernard Edwards overleed in april 1996 in Japan

CHIC Live op Sukkiri Japanese TV April 2011 na Fukushima Daiichi

De Japanese fans die blijven feesten

Ik ben verzekerd van een publiek dat er van houdt om te feesten en een goeie tijd te maken

Onze CHIC fans worden alsmaar jonger

Ze aanvaarden elke artistieke inbreng van me en laten zelfs toe om in de kleedkamer te spelen

CHIC-ism heeft bijne 400,000 platen verkocht in april, 1992

De volgende keer dat ik in Japan zal komen, zal ik in volle samenwerking zitten met Daft Punk alsook een paar nummers waar ik aan gewerkt heb met een aantal andere artiesten

Sommige van de "lost tapes"

Dit was onze eerste show in 2013 en het was in Japan

Mijn Fender Nile Rodgers Signature Series Hitmaker gitaar komt uit begin 2013

2013 zal niet saai worden!

 

Delta FL# 172 - Narita Int'l tot JFK NYC

Het is nog maar de derde dag van 2013 en het was al ongelooflijk! Bedankt Japan! We zullen snel terug komen. En nu, thuis. Narita internationaal tot JFK NYC.

 

 

2012 is een geweldig jaar geweest voor "Walking on Planet C". Als we even terugblikken op Nile zijn hoogtepunten over zijn kanker, muziek en leven voor 2012, dan maakt ons dat enorm trots. Wij bedanken hiervoor diegene die ons hierin steunen en wekelijks of zelfs dagelijks onze avonturen mee volgen.

Hier is de Top 15 blog berichten van 2012. Gelukkig nieuwjaar!

 

#1 "Een Freak Out status!" - 23 september 2012

Op mijn zestigste verjaardag zat ik op een vliegtuig richting Londen. Ik ging daar aanwezig zijn op een oude vriend zijn trouwfeest. Niemand kon me bereiken in de lucht op deze speciale dag, dus begonnen mijn beste vrienden aan een epische opdracht.

Lees meer »

 

#2 ""Ik weet dat ik aan het sterven ben" - 20 mei 2012

Ik heb de voorbije dagen meer geslapen dan ik me ooit kan herinneren. Ik was heel ziek en ik moest al mijn krachten gebruiken voor het vele reizen en de concerten. Zelfs met al het rusten werd het steeds maar erger. Tijdens het naar huis rijden van de luchthaven voelde ik mij zo ziek dat ik niet kon verhelpen steeds te denken aan "Ik weet dat ik aan het sterven ben". Ik trachtte positief te blijven - maar de zin "Ik weet dat ik aan het sterven ben" bleef zich herhalen in mijn hoofd.

Lees meer »

 

#3 "Freakout! Montreux" - 28 juni 2012

Ik was de hele nacht op om de laatste hand te leggen op de planning voor onze mega Dance Party op het Montreux Jazz op 13 juli. Het zal het eerste event zijn van dergelijke grootte dat ik mee organiseer sinds de start van CHIC. Ik bezie het als de "De evolutie van dansmuziek".

Lees mee »

 

#4 "Van Madonna tot Adam Lambert " - 7 september 2012

Er zijn de laatste tijd zo veel sterfgevallen geweest van vrienden en kennissen, dat mij weer doet beseffen hoe onschatbaar het geschenk van het leven is. Sommige vrienden zijn onverwacht overleden en anderen na een lange weg van ziekte. Er is een gezegde "wanneer er een deur sluit, opent er een andere" - Dat is ook echt het patroon in mijn leven geweest.

Lees meer »

 

#5 "Daft Punk is bij mij thuis" - 7 february 2012

Vandaag ga ik wat tijd doorbrengen met Thomas Bangalter en Guy-Manuel de Homem-Christo beter bekend als Daft Punk. We hadden elkaar al eens kort ontmoet ergens in de jaren 90 in New York. Maar het was toen nogal chaotisch en we hadden geen kans om elkaar eens te spreken, behalve dat ze me vertelden hoe spijtig ze het vonden van de dood van mijn partner Bernard Edward. Ze hielden enorm van CHIC. Het gevoel was wederzijds.

Lees meer »

 

#6 "Daft Punk Album - Ik kan niet wachten ! " - 10 augustus 2012

De voorbije dagen had ik vele vergaderingen om de rest van het jaar in te plannen, het eerste deel van het jaar was eigenlijk al geweldig geweest. Juist op het moment dat ik dacht niet enthousiaster te kunnen zijn dan dat ik al was, kreeg ik telefoon van Daft Art's Paul Hahn. Hij was net als ik in New York - we regelden het om buiten onze drukke planning toch elkaar te ontmoeten. We spraken af aan de bar van Michael Jordan's restaurant in Grand Central Terminal. We spraken over zo veel mogelijk dingen dat we in onze kleine vergadering konden steken.

Lees meer »

 

#7 "Vertrouwen hebben in het proces" - 9 mei 2012

Adam Lambert's nieuwste album "Trespassing" is uitgelekt. De meesten onder jullie hebben het nummer al gehoord waarop ik ook speel genoemd "Shady." Wat je niet weet is het "proces". Het startte met een tweet naar mij van Adam en Sam Sparro die me vroegen om op zijn album te spelen.

Lees meer »

 

#8 "Zingen en dansen tot je niet meer kan!" - 20 januari 2012

Gisteren nam ik de Acela trein naar Drexel universiteit in Philadelphia, Pennsylvania. Ik ging daar naartoe om verschillende redenen, maar terwijl ik daar was bezocht ik ook de muziek archieven.

Lees meer »

 

#9 "Hebben we het allemaal verpest?" - 6 october 2012

Ik ga even door een moeilijke periode maar ik klaag niet. In de plaats stel ik mezelf de vraag, "wie heeft het beter dan ik?" Ik ben aan de dood al meerdere keren ontsnapt en ben ondertussen aan de betere hand en meer aan het werken dan ooit.

Lees meer »

 

#10 "Officieel dood verklaard" - 1 december 2012

Ik heb de laatste tijd veel gespeeld met mijn demos van de jaren 80 en het was uitermate leuk om met mijn oude vrienden te jammen. Ik hou ervan om gitaar te spelen en zou dat elke dag kunnen doen voor de rest van mijn leven.

Lees meer »

 

#11 "Wanneer de dood op mijn deur komt kloppen" - 4 september 2012

De zomer is officieel voorbij en wij, Amerikanen, gaan terug aan het werk. Ik heb deze zomer harder gewerkt dan enige andere zomer in mijn leven - de kalender heeft daardoor weinig betekenis voor me buiten het feit dat het een soort meettoestel is voor mijn ervaringen. Mijn leven is een reis door een eindeloze doolhof, met tunnels, ramen en deuren en geen kennis van wat er aan de andere kant is.

Lees meer »

 

#12 "Mijn favoriete Daft Punk albums" - 8 february 2012

Ik moest een zo vroeg mogelijke trein halen want wilde zo lang mogelijk tijd doorbrengen met Daft Punk. We moesten wat goed maken voor de laatste paar jaar van verloren tijd en gemiste vergaderingen. Tijdens de vergadering, zei Thomas, "Nile, alles is perfect verlopen om ons tot dit moment te brengen."

Lees meer »

 

#13 "Ze kennen het nummer" - 5 juni 2012

Bernard Edwards, mijn levenslange partner, keek even door de gordijnen naar het publiek van het uitverkochte concert in Tokyo's Budokan. "Kijk daar eens naar", zei hij tegen me net voor we op het podium gingen. "We hebben het gehaald. Ze zijn hier niet gekomen om ons te zien, ze zijn gekomen om naar onze muziek te luisteren." Dit zou mijn laatste optreden met hem worden. Na die show ging hij terug naar zijn hotelkamer en stierf op de sofa. Zijn woorden waren profetisch correct. We hadden gedaan wat we moesten doen.

Lees meer »

 

#14 "Wandelen op planeet K met de BBC" - 15 september 2012

De voorbije dagen ben ik op stap geweest op Planeet K met Paul McClean van de BBC Radio en zijn manusje-van-alles assistent Rich Hilton. Planeet K is een term die ik aan mijn leven heb gekoppeld sinds kanker toesloeg. Wandelen is sindsdien mijn belangrijkste therapie dat ik goed kan controleren. Het helpt me met mijn fitness en het is het vredigste moment van de dag. Op mijn wandelingen draag ik nooit een muziekspeler omdat de muziek altijd in mijn hoofd aanwezig is. Die muziek is altijd geïnspireerd bij de dingen die ik zie of hoor tijdens de wandelingen.

Lees meer »

 

#15 "Ik voel met zo Shady" - 24 april 2012

Dag allemaal, het is D (IAmMisterD). Nile is in Londen om de wereld over te nemen, maar ik moest de blog even overnemen om enkele dingen met jullie te delen.

Zoals velen onder jullie al wisten, heeft Nile mee gewerkt aan Adam Lambert z'n album, en het resultaat van deze samenwerking "Shady" is ongelooflijk!

Lees meer »

 

 

Donna Summer: 'the real deal'. Fotograaf: Fin Costello/Redferns

Zangeres Donna Summer was de top van de 70's disco beweging, alsook gitarist Nile Rodgers van de band CHIC.

Voor ik wist wie Donna Summer was, was ik met een vriendin in een nachtclub in Greenwich Village waar ze het liedje "Love to Love You Baby" speelden. Ik had nog nooit zoiets gehoord. Het klonk als een engel die in mijn oor fluisterde en me probeerde te verleiden om op de dansvloer te komen. De volgende dag kocht ik die plaat en ik werd omver geblazen van verbazing. Dit was rond de tijd dat ik een concept aan het ontwikkelen was voor Chic, en ik zou niet eerlijk zijn moest ik niet toegeven dat deze plaat me heeft beïnvloed.

Donna was wat ik zou noemen een "soul sister". Ze was moeilijk te doorgronden, ze had goeie smaak, ze was mooi, ze was cool en ze kon ongelooflijk zingen. Ze was een durfal. Donna en ik hadden veel respect en bewondering voor elkaar, maar we hebben nooit samen gewerkt, hoewel het lijkt alsof we het perfecte paar zouden kunnen geweest zijn. We waren uit hetzelfde hout gesneden en toch werkte Bernard Edwards en ik eerst samen met Diana Ross, niet Donna Summer. Ik weet niet zeker hoe dat is komt.

We hebben maar één keer live samen gespeeld. het was bij een TV special voor Diana Ross. Mariah Carey, Beyoncé en Donna Summer waren in die show, en ik was de muziek regisseur. Ga maar eens kijken naar dat optreden op YouTube en kijk wat Donna deed: ze zong de verf van de muren, zoals wij het in onze stijl van muziek zeggen. Kijk maar naar de bewijzen, edelachtbare: zij heeft het gedaan!

Ik kende Donna niet als een wild iemand. Als ze dat was, dan heb ik nooit dat gedeelte van haar gezien, geloof me, ik zat er middenin. Bijna elke keer dat ik Donna zag, was het altijd in een hele kalme en serene sfeer. Ze was heel spiritueel, ze was heel beschermend naar haar familie toe, ze had een ander leven.

Ik was geshockeerd toen ik het nieuws vernam. Misschien kwam het bij mij zo hard aan omdat ik niet wist dat ze ziek was. Ik was net een grote show in Montreux aan het doen, Zwitserland, en ik hoopte dat ze met mij zou kunnen optreden. Haar man Bruce, die haar manager was, zei me:"Als Donna het kan halen, dan zal ze er zijn." En dan was ze ineens weg. Ik kon het niet geloven.

Donna voelde voor mij aan als een komeet uit het universum dat langs kwam en fell licht gaf en elke keer betrouwbaar aanwezig was. Ze had een reeks van geweldige hits. Het was niet alleen "Love to Love You Baby": albums zoals de "Four Seasons of Love" waren ongelooflijk goed georchestreerd en goed uitgedacht. Ik hoop dat de geschiedenis Donna steeds in een goed licht wil weergeven, want zij was "The Reald Deal": een mega muzikant. Die komeet was veel te snel uitgedoofd.

Lees het volledige artikel van The Guardian HIER

 

 

De eerste 100 mensen worden mijn gasten ... GRATIS!

Velen van ons hebben zo veel om dankbaar voor te zijn en ik voel datzelfde in mijn binnenste. Op dit punt van mijn leven probeer ik zo veel mogelijk te geven, misschien paradoxaal, want ik heb zo veel verloren. De originele mannelijke CHIC leden bijvoorbeeld zijn allen vóór mij gegaan. Ik breng een eerbetoon aan hen voor alles wat ze me hebben gegeven en voor hun muziek die in de CHIC organisatie verder leeft.

Ik ben dankbaar voor elke dag dat ik heb in mijn leven. Elke keer ik naar een event ga, probeer ik iets gratis te doen. Mijn klanten die me inhuurden voor een privé feestje, stonden me toe om 100 tickets weg te geven om naar hun event te komen. Normaal gezien worden geen buitenstaanders toegelaten voor dit soort feestjes. In een wereld waar zovelen zo veel hebben en de anderen zo weinig, geeft het veel voldoening om nu alles weg te geven!

 

Mijn We Are Family team in Milaan!

Origineel CHIC Portret

Ik breng een eerbetoon door de muziek levend te houden van de CHIC Organisatie

Spelend op een van de gratis events dat ik heb gedaan

Een gratis optreden van CHIC in Texas

Net voor dit event hield ik een gratis event in Australië

 

Ik ben op de Turkse en Caicos Eilanden geweest de voorbije dagen

Ik ben op de Turkse en Caicos Eilanden geweest de voorbije dagen. Ik ben mijn brein wat aan het 'verluchten' zodat ik mij kan concentreren op een nieuw jaar met spannende projecten. Ik kom hier meestal samen met een vaste Oostkust-groep: Rose, Mark en natuurlijk Nancy - en mijn Westkust vrienden Joyce en Michael Ostin, die mee hebben gewerkt met mij aan het album 'Like a Virgin' van Madonna. Sindsdien zijn ze mijn beste vrienden.

Ik neem altijd mensen mee van wiens gezelschap ik enorm hou en nodig altijd nieuw volk uit op de Amanyara ervaring. Het is tijdens deze 'quality time' dat ik even stilsta en mijn zegeningen tel.

Dit verlof het ik mijn oude vriendin Angela Lee, samen met Lore'L dat een opkomende TV-ster is, overtuigd om een echte vakantie te nemen. Ik weet hoe belangrijk vakantie is om je terug wat te verjongen. Net zoals ik, zijn de meeste vrienden van me workaholics en die moeten gedwongen worden om te ontspannen.

 

Rose, Mark, en natuurlijk Nancy

Mijn Westkust vrienden Joyce en Michael Ostin

Michael Ostin en ik zijn al vrienden sinds de jaren 80 toen we samen werkten met Madonna

Ik breng mensen mee die ik echt graag heb - Nancy met "Sex and the City" maker Darren Star in Da Conch Shack

Het is tijdens deze 'quality time' dat ik even stilsta en mijn zegeningen tel.

Ik heb mijn oude vriendin Angela Yee overtuigd om mee de volledige ervaring mee te maken

Angela heeft op haar beurt de opkomende TV-ster Lore'L overtuigd om mee te gaan

Je bent niet officieel in orde op Turks & Caicos totdat je een pistoolschelp hebt gegeten

Angela ging eerst maar Lore'l niet

Uiteindelijk Lore'l ook!

Lore'l maakte ons trots door alles mooi in te slikken. Nu hoort ze erbij voor het leven!

Lore'l die herstellende is...

Dan begon ze te lachen, een echte gangster

De meisjes die zich Rose noemen aan het zwembad

Rose ging nog even zwemmen met Ange en Lore'L net voor ze terug naar huis vertrokken

Rose, Angela, & Lore'l met hun laatste duik

Niemand wou ze zien vertrekken maar ik weet dat ze wel zullen terugkomen want Amanyara verplicht je om te ontspannen!

 

Freak, Freak, Freak, Freak, Freak, FREAKOUT FRANKFURT STYLE!

We hebben net een prachtige trip gehad naar Frankfurt voor een optreden op het Hewlet Packard Discovery event. Ik geloof dat de volgende foto's goed weergeven welke set we daar gespeeld hebben. We hebben een show van 2 uur gegeven met vele van mijn grootste hits. Ik blijf vaker in aanraking komen met de dood, en mijn moment zal ooit komen, misschien wel op het podium, maar ik heb iets ontdekt - soms voel ik me de gelukkigste mens op de wereld. Muziek zet leven en dood in perspectief.

 

Freak, Freak, Freak, Freak, Freak, FREAKOUT FRANKFURT STYLE!

Folami!

Freak, Freak, Freak, Freak, Freak, HEWLETT PACKARD STYLE!

Kim Davis zingt "Thinking Of You"

HOT GIRL!

MORE HOT GIRLS

HOT, HOT GIRLS!

Ik, met Don Harris en Bill Holloman

"Lady" (Hear Me Tonight) Cause my feeling is just so right!

Selan's intensiteit

Nog een mooie meid die haar ding doet!

Ralph Rolle, Jerry, en Selan kicking "Let's Dance"

Hoe meer dansers op het podium hoe beter

NOW FREAK!

Ik die speel "No, No, NOTORIOUS!"

Hoe meer dansers op het podium hoe beter

Ik en Jerry Barnes met de funk !

Frankfurt Style

Freak, Freak, Freak, Freak, Freak, FREAKOUT FRANKFURT STYLE!

Slaapwel Duitsland, we komen terug in februari!

 

"Good Times" - CHIC: Live in Budokan

Ik heb de laatste tijd veel gespeeld met mijn demos van de jaren 80 en het was uitermate leuk om met mijn oude vrienden te jammen. Ik hou ervan om gitaar te spelen en zou dat elke dag kunnen doen voor de rest van mijn leven.

Terwijl ik een lunch break had keek ik wat op de laatste twitter berichten en zag dat iemand "Good Times," had gepost met de melding CHIC: Live in Budokan. Ik vond dat geweldig. Net zoals ik graag met mijn oude demos meespeel, zou ik naar deze video voor een eeuwigheid kunnen blijven kijken omdat ik altijd iets nieuws er in zie.

Vandaag, zag ik mijn optreden van een heel ander perspectief. Terwijl ik aan het kijken was zei ik tegen mezelf: "hier is het de laatste keer dat ik "good times" met Bernard Edwards speelde." Hij speelde briljant, ook was zijn lichaam, geest en gedachten in een transitie bezig. Een paar uur na dit nummer zou hij officieel dood verklaard worden.