Disco Sucks! Disco Demolition Night dat plaatsvond op 12 juli 1979

In de zomer van '79, heeft de beweging "Disco Sucks" mijn groep CHIC kapot gemaakt. Maar ons nummer "Good Times," steeg wel naar nummer 1, ondanks dit tumultueus evenement genaamd Disco Demolition... waarbij ze onze albums in brand staken samen met een resem andere funk- en dansplaten.

Hoewel "Good Times" de absolute top van de hitlijsten bereikte en een enorme invloed had op de muziekindustrie, zou de groep die het geschreven en uitgevoerd had, nooit meer een andere hit scoren met de naam CHIC.

Enkel onze liefde voor muziek hield ons recht. Het enige wat wij wilden was om deel uit te maken van de popmuziek industrie, die ondanks de verdeeldheid toch vooral rock en roll wilde - de muziek die een stem geeft aan de stemlozen - en macht aan de machtelozen.

Rock en roll is een levensstijl - een samenvoeging van artiesten die dromen dat alles mogelijk is.

Op het einde van de jaren 70 groeide het negativisme van de mensen, waarschijnlijk als reactie op de aanhoudende overwinningen van ondergrondse organisaties die natuurlijk hun triomfen niet onder stoelen of banken staken: gelijkheid van rechten, anti oorlog, homorecht, enz... Het enige waar je alle mensen samen zag onder één dak was in een discotheek.

Sommigen van de meest extreme linkse of rechtse aanhangers stonden elke nacht naast elkaar te dansen in clubs zoals Studio 54... samen met de Studio 54-wannabees van over heel het land. We had een waanzinnig leuke tijd en iedereen hield van elkaar als 'mens'. We respecteerden elkaar ondanks onze politieke, religieuze of sexuele voorkeur.

Ons land, en ik durf te zeggen ons land, is helemaal anders vandaag. Toen ik nog een kind was, speelde ik met iedereen omdat we allemaal hetzelfde waren.

Met de jaren, zijn er vele prachtige dingen in mijn leven verloren gegaan. Verlies is een deel van het prachtige geschenk "leven".

Ik verloor niet alleen mijn band na de Disco Sucks, Ik verloor ook vele groepsleden... en ik verloor ook vele van onze opnames, wanneer de studio's waarin we werkten, verkocht werden. Dat voelde nog erger aan dan doodgaan. Die opnames waren een bewijs dat er een band had bestaan, die hun talenten in kunst hadden omgezet, vóór en na de Disco Sucks.

Op 20 juni 2010, werden er een paar dozen geleverd gevuld met allemaal opnames waarvan ik dacht dat ik ze voorgoed verloren waren. Het voelde aan alsof mijn originele CHIC band nog één kans kreeg om terug te leven. Een paar maanden later kreeg ik de diagnose dat ik kanker had en ik zei: "Vóór ik sterf ga ik nog zo veel mogelijk muziek maken zodat CHIC nooit meer verloren zou gaan."

In de laatste 4 jaren heb ik meer concerten en opnames gedaan dan in gelijk welke andere periode in mijn levene. Ik ben momenteel kankervrij en ik ben beginnen werken aan de zogenaamde verloren CHIC tapes, ze omvatten: analoge multi-tracks, twee-tracks, cassettes en handgeschreven partituren en songteksten.

Commercieel en spiritueel stierf 35 jaar geleden de originele CHIC Organization LTD. De laatste originele groepsleden, samen met mijn huidige groepsleden, gaven onlangs hun vocale bijdrage bij een zeer zeldzaam nummer dat een CHIC Organization out-take was. De sessie was perfect.

In dit nummer staat iedereen van de eerste CHIC opname er op, zelfs Luther Vandross. Er was meer liefde aanwezig in de studio dan dat ik in een hele lange tijd had gevoeld.

Misschien, is er wel een "leven na de dood"?